தவக்காலம் நம்மை ஒடுக்கும் காலம் அல்ல, ஒடுக்கப்பட்டவர்களை நினைக்கும் காலம்.

தவக்காலம் உபவாசிக்கும் காலம் மட்டுமல்ல, உணவில்லாதவர்களை உபசரிக்கும் காலம்.

தவக்காலம் பிறரை திருத்தும் காலம் அல்ல, தன் குறையை ஆழமாய் உணரும் காலம்.

தவக்காலம் அமைதியாயிருக்கும் காலம் அல்ல, இறைவனோடு அதிகமாய் உரையாடும் காலம்.

தவக்காலம் முடங்கி கிடக்கும் காலம் அல்ல, தோய்ந்த இறைப்பணியை முடுக்கி விடும் காலம்.

தவக்காலம் தீயவற்றை விடும் காலம் மட்டுமல்ல, நற்செயல்களுக்காக திறமைகளை வளர்க்கும் காலம்.

தவக்காலம் மக்களிடமிருந்து பிரியும் காலம் அல்ல, மக்களோடு ஒப்புரவாகும் காலம்.

தவக்காலம் இயேசுவின் சிலுவையருகே சுற்றும் காலம் அல்ல.

நம் சிலுவையை எடுத்துக் கொண்டு புறப்படும் காலம்.

தவக்காலம் இயேசுவின் மரணத்திற்காய் வருந்தும் காலம் மட்டுமல்ல.

அந்த மரணத்திற்கு காரணம் என் பாவம் என்பதை உணரும் காலம்.

தவக்காலம் வெறும் 40 நாள் பயணமல்ல, இறைவன் நமக்கு கொடுத்த நாள் முடியும் வரையிலும்.