பொதுக் காலத்தின் இரண்டாம் ஞாயிறு


I எசாயா 62: 1-5
II 1கொரிந்தியர் 12: 4-11
III யோவான் 2: 1-12

“உன் வெற்றி வைகறை ஒளியென இருக்கும்”

பெருந்தோல்விக்குப் பின் மிகப்பெரிய வெற்றி:

‘எத்தனை காலம்தான் அடிமையாய் இருப்பது? நாட்டை அடக்கி ஆண்டுகொண்டிருப்பவர்களின் கொட்டத்தை முறியடித்து, நாட்டு மக்களைச் சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசிக்கச் செய்யவேண்டும். அதற்கு நான் ஏதாவது செய்யவேண்டும்’ என்று நினைத்த அந்த இளைஞன், நாட்டிலிருந்த தன்னைப் போன்ற துடிப்புமிக்க இளைஞர்களையெல்லாம் ஒருங்கிணைந்தான். பின்னர் அவன் ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் தன்னோடு இருந்த இளைஞர் படையைத் திரட்டிக்கொண்டு, தங்களை அடக்கி ஆண்டுகொண்டிருந்த நாட்டோடு போர்புரிய புறப்பட்டுச் சென்றான்.

போரில் அவன் எதிர்பார்த்தது நடைபெறவில்லை. அவனுடைய படையிலிருந்த ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்கள் மடிந்தார்கள்; பன்னிரண்டாயிரம் வீரர்கள் மட்டுமே எஞ்சி இருந்தார்கள். இதனால் அந்த இளைஞன், “இவ்வளவு குறைவாக வீர்ரர்களை வைத்துக்கொண்டு, வலிமை வாய்ந்த எதிரி நாட்டுப் படையோடு போரிட்டு வெற்றி பெறுவது சாத்தியமில்லாதது’ என்று சோர்ந்து போனான்.

அப்பொழுது அவனிடம் வந்த படைவீரன் ஒருவன், “தலைவரே! போரில் மிகப்பெரிய தோல்வி ஏற்பட்டுவிட்டது என நினைத்து நீங்கள் சோர்ந்துபோயிருக்கிறீர்கள்; ஆனால், நம்முடைய படையில் உள்ள வீரன் ஒருவன் அங்கே வீரர்களை ஒன்றுதிரட்டி அவர்களிடம், ‘போரில் நம்மால் வெற்றி பெற முடியும்” நம்பிக்கையூட்டிக் கொண்டிருக்கின்றான்” என்றான். இச்செய்தி அந்த இளைஞனுக்கு நம்பிக்கையூட்டியது. அதனால் அவன் வீரர்களை ஒன்று திரட்டி, எதிரிநாட்டுப் படையோடு போரிட்டு, நாட்டிற்கு வெற்றியைத் தேடித் தந்து, நாட்டு மக்கள் அனைவரும் சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசிக்குமாறு செய்தான்.

இப்படி அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த மக்களைச் சுதந்தரக் காற்றைச் சுவாசிக்குமாறு செய்த அந்த இளைஞன் வேறு யாரும் அல்ல, அமெரிக்காவின் முதல் அதிபரான ஜார்ஜ் வாஷிங்டனே. அவன் எதிர்த்துப் போரிட்ட நாடு இங்கிலாந்து.

ஆம், மிகப்பெரிய தோல்விக்குப் பின், வெற்றி கண்டு, அமெரிக்கா சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசித்தது! பொதுக் காலத்தின் இரண்டாம் ஞாயிறான இன்று நாம் வாசிக்கக்கேட்ட இறைவார்த்தை, “உன் வெற்றி வைகறை ஒளியென இருக்கும்” என்ற சிந்தனையைத் தருகின்றது. கடவுள் அளிக்கும் இந்த வெற்றிக்கு ஒவ்வொருவரும் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது குறித்து நாம் சிந்திப்போம்.

வீழ்ச்சிக்குப் பின் எழுச்சி:

‘வாழ்க்கையில் எல்லாமே முடிந்துவிட்டது; இனி மீண்டு எழுவதற்கு வழியே இல்லை’ என்று நாம் நினைத்துக்கொண்டிருக்கையில், ஒருவர் ஆதரவாய் நம் தோள்மேல் கைபோட்டு, நம்பிக்கை நிறைந்த வார்த்தைகளை நம்மிடம் சொல்லி, நம்மை மீண்டு எழச் செய்தார் எனில், அந்த மகிழ்ச்சியை வார்த்தையால் விவரித்துச் சொல்ல முடியாது.

பாபிலோனியர்களால் நாடுகடத்தப்பட்ட யூதா நாட்டினர் அன்னிய மண்ணில் அடிமைகளாய் வாழ்ந்தபோது மேற்சொன்னது போன்று ‘எல்லாமே முடிந்துவிட்டது; இனி மீண்டு எழுவதற்கு வழியே இல்லை’ என்றுதான் நினைத்துக்கொண்டிருந்தார்கள். அப்பொழுது ஆண்டவராகிய கடவுள் இறைவாக்கினர் எசாயா வழியாக, “சீயோனின் வெற்றி வைகறை ஒளியென இருக்கும்” என்கிறார். வைகைறை ஒளியானது புதிதானது; புதுமையானது; புத்துணர்வு ஊட்டக்கூடியது. இத்தகைய வெற்றியை ஆண்டவர் யூதா நாட்டினருக்கு அளிப்பதாக வாக்குறுதி அளிக்கின்றார்.

தொடர்ந்து அவர் அவர்களிடம் கூறுகின்றபோது, உன் வெற்றியைப் பிற இனத்தார் காண்பர்; புதிய பெயரால் நீ அழைக்கப்படுவாய்; ஆண்டவர் உன்னை விரும்புகிறார் என்கிறார். கடவுளுக்குக் கீழ்ப்படியாததால் மிகப்பெரிய தோல்வியைச் சந்தித்த யூதா நாட்டினர், அவரது பேரன்பினாலும் பேரிரக்கத்தினாலும் வெற்றியைக் காண்பர் என்பது எத்துணை ஆறுதலான வார்த்தைகள். இவ்வார்த்தைகள் வெறும் வார்த்தைகளாக அல்லாமல், இயேசுவால் செயல்வடிவம் பெற்றது. அதற்குச் சான்றுதான் இன்றைய நற்செய்தி வாசகம்.

துன்பத்திற்குப் பின் இன்பம்:

கடவுள் அளிக்கின்ற வெற்றி அல்லது விடுதலை என்பது எதிரிகளிடமிருந்து கிடைக்கும் விடுதலை மட்டுமல்ல, துன்பத்திலிருந்தும் தோல்வியிலிருந்தும் பிரச்சனையிலிருந்தும் கிடைக்கும் விடுதலை கூடத்தான்.

யூத இரபிகள் சொல்லக்கூடிய வார்த்தைகள் இவை: “திராட்சை இரசம் இல்லையெனில், மகிழ்ச்சிக்கு வழியில்லை.” ஒரு வாரம் நடைபெறும் யூதர்களின் திருமணக் கொண்டாட்டத்தில் திராட்சை இரசம் முக்கிய இடம் வகிக்கும். அது தீர்ந்துவிட்டால் மணமகன் வீட்டாருக்கு பெரிய அவமானமாகக் கருதப்படும். இயேசு தன் தாய் மற்றும் சீடர்களோடு சென்றிருந்த கானா திருமண விருந்தில் திராட்சை இரசம் தீர்ந்துபோக, இயேசுவின் தாய் அவரிடம் வந்து, “திராட்சை இரசம் தீர்ந்துவிட்டது” என்கிறார். இதற்கு இயேசு அளித்த பதில், “எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே” என்பதாகும்.

“எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே” என்று இயேசு சொன்னது, அவரது அவரது பாடுகளைக் குறிக்கின்றது (யோவா 7:30, 8:20). தான் பாடுகள் பட்டு, இறந்து, மூன்றாம் நாள் உயிர்த்தெழுந்து, மாட்சியுடன் மீண்டும் வரும்பொழுது திராட்சம் இரசம் மிகுதியாகக் கிடைக்கும் என்கிற பொருளில் இயேசு, “எனது நேரம் இன்னும் வரவில்லையே” என்கிறார். ஏனெனில், மெசியாவின் வருகையின்போது திராட்சை இரசம் மிகுதியாகக் கிடைக்கும் (எரே 31:12; ஓசே 14:7) என்பது கடவுள் தந்த வாக்குறுதி.

இது ஒரு பக்கம் இருக்கைகில், இன்னொரு பக்கம் இயேசு, மரியாவின் பரிந்துரையின் பெயரில், தண்ணீரைத் திராட்சை இரசமாக்கி, மணமகன் வீட்டாரின் அவலத்தைப் போக்கி, அவர்களது துன்பத்தை இன்பமாக மாற்றுகின்றார். அவலத்தை ஆனந்தமாக மாற்றுகின்றார்.

பெற்ற கொடைகள் பொது நன்மைக்கானாவை

மனித வாழ்க்கையில் துன்பங்களும் தோல்விகளும் இருந்தாலும், அவற்றையெல்லாம் நாம் ஆண்டவரிடம் கொண்டு சென்றால், ஆண்டவர் அவற்றை இன்பமாக மாற்றுவார் என்பதை நற்செய்தியின் வழியாக நாம் அறிந்துகொண்டோம். கடவுள் நமது துன்பத்தை இன்பமாக மாற்றவேண்டும் என்றால், அதற்கு நாம் ஒரு முக்கியமான செயலைச் செய்யவேண்டும். அதுதான், தூய ஆவியார் கொடுத்திருக்கின்ற கொடைகளை நமக்காக அல்ல, பொதுநன்மைக்காகப் பயன்படுத்து ஆகும். இது நாம் நமது மனத்தில் பதிய வைக்கவேண்டிய முக்கியமான செய்தி.

சொல்வடிவில் உள்ள அருள்கொடைகள், செயல்வடிவில் உள்ள அருள்கொடைகள் என இருவகையான அருள்கொடைகளைத் தூய ஆவியார் தந்திருக்கின்றார். இக்கொடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டவர்கள் பொதுநன்மைக்காகவே பயன்படுத்த வேண்டும் என்று பவுல் இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்தில் ஒவ்வொருவருக்கும் அழைப்பு விடுக்கின்றார். இந்த உலகத்தில் மனிதருக்கு வரும் பலவிதமான துன்பங்களுக்குக் காரணம், அவனது தன்னலமாகவே இருக்கும். எனவே, நாம் தன்னலத்தோடு வாழ்வதை விடுத்து, தூய ஆவியாரின் அருள்கொடைகளை, ஆண்டவரோடு ஒன்றித்துப் பொதுநன்மைக்காகப் பயன்படுத்திவிட்டால், ஆண்டவருடைய அருளால் நமது துன்பமெல்லாம் இன்பமாக மாறும். எனவே, நாம் நமக்கு வெற்றி அளிக்கின்ற ஆண்டவரோடு ஒன்றித்து வாழ்ந்து, அவரது மாட்சி விளங்கச் செய்து, அவர் தரும் எல்லா ஆசிகளையும் பெற்று மகிழ்வோம்.

சிந்தனைக்கு:

‘கடவுள் உமக்கு முழு வெற்றி அளிப்பார்’ (யூதி 11:6) என்கிறது இறைவார்த்தை. எனவே, நமக்கு வெற்றி அளிக்கும் ஆண்டவரிடம் தஞ்சம் அடைந்து, அவரது வார்த்தைகளின் நடப்போம். அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.


- மறைத்திரு. மரிய அந்தோணிராஜ், பாளையங்கோட்டை மறைமாவட்டம்.