சிந்தனை

I           ஆமோஸ் 6: 1, 3-7

II          1 திமொத்தேயு 6: 11-16

III         லூக்கா 16: 19-31

 

பணத்தில் அல்ல, பரமனில் நம்பிக்கை வைப்போம்!

 

நிகழ்வு

 

          வட அமெரிக்காவில் ஓடுகின்ற இரண்டாவது மிகப்பெரிய ஆறு மிசிசிப்பி (Mississippi). ஒருமுறை இந்த ஆற்றில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பயணிகளை ஏற்றிக்கொண்டு சொகுசுக் கப்பல் ஒன்று பயணமானது. கப்பலில் பயணம் செய்தவர்கள் யாவரும் ஆடிப்படி மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருந்தார்கள்.            நன்றாகச் சென்றுகொண்டிருந்த கப்பல், ஆற்றில் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் இருந்த ஒரு பனிப்பாறையின்மீது திடீரென்று மோதி உடைந்தது. இதனால் கப்பலில் பயணம் செய்த பயணிகள் யாவரும் செய்வதறியாமல் இங்கும் அங்கும்  அலறியடித்துக்கொண்டு ஓடினார்கள். அப்பொழுது கப்பல் தளபதியிடமிருந்து ஓர் அறிவிப்பு வந்தது: “எதிர்பாராத விதமாக பனிப்பாறையில் கப்பல் மோதியதால், உடைந்துவிட்டது; கப்பலில் உயிர்க்காக்கும் படகுகள் (Life Boats) மிகவும் குறைவாகவே  உள்ளன. ஆகையால், பெண்கள் அந்த உயிர்க்காக்கும் படகுகளில் ஏறிக்கொள்ளுங்கள்; ஆண்கள் ஆற்றில் குதித்து நீந்திச்  சென்று தப்பித்துக்கொள்ளுங்கள்.”

 

இப்படியோர் அறிவிப்பு வந்ததைத் தொடர்ந்து, பெண்கள் உயிர்க்காக்கும் படகில் ஏறி தப்பிச் சென்றார்கள். ஆண்களோ ஆற்றில் குதித்து, கரையை நோக்கி நீந்திச் சென்றார்கள். இதற்கு நடுவில் இந்தக் கப்பலில் பயணம் செய்த ஒருவன் கப்பலின் மேல்தளத்திற்கு வந்து, அங்கிருந்த விலையுர்ந்த ஆபரணங்கள், பணம் வைக்கப்பட்டிருந்த அறைக்குள் நுழைந்து, கையில் கிடைத்த ஆபரணங்களையும் பணத்தையும் அள்ளி. தான் வைத்திருந்த பையில் போட்டுக்கொண்டு, அதைத் தன்னுடைய இடுப்போடு கட்டிக்கொண்டு ஆற்றில் குதித்தான்.

 

மிசிசிப்பி ஆற்றில் சென்றுகொண்டிருந்த கப்பல் பனிப்பாறையில் மோதி உடைந்துபோன செய்தியைக் கேட்டு, மீட்குக் குழுவினர் சம்பவம் நடந்த இடத்திற்கு விரைந்து வந்தனர். அவர்கள், யாராவது ஆற்றில் மூழ்கி இறந்துபோயிருக்கிறார்களா? என்று இரவு முழுவதும் தேடினார்கள். முடிவில் ஒரே ஒருவன் மட்டும் ஆற்றில் மூழ்கி இறந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவன் மட்டும் ஏன் ஆற்றில் மூழ்கி இறந்துபோனான் என்று மீட்புக் குழுவினர் அவனைச் சோதித்துப் பார்த்தபோது, அவனுடைய இடுப்பில் ஒரு கனமான பை கட்டப்பட்டிருப்பதையும் அதனுள் விலையுயர்ந்த ஆபரணங்களும் பணமும் இருப்பதைக் கண்டு அதிர்ந்துபோனார்கள். ‘உயிருக்கு ஆபத்து வந்த நேரத்தில் உயிரைக் காத்துக்கொள்ள நினைக்காமல், இப்படிப் பணத்தைக் காத்துக்கொள்ள நினைத்திருக்கிறானே... இவன் சரியான முட்டாள்!’ என்று சொல்லி வேதனைப்பட்டார்கள்.

 

இந்த நிகழ்வில் வருகின்ற மனிதனைப் போன்று, இன்றுக்குப் பலர் பணம்தான் பெரிது, அதுகொடுக்கும் இன்பம்தான் நிலையானது என்று நினைத்து அதைக் கட்டியழுது (!) கொண்டிருக்கின்றார்கள். இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இன்றைய நாளில் நாம் வாசிக்கக்கேட்ட நற்செய்தி வாசகம், ஒருவர் பணத்தின்மீது வைக்கும் நம்பிக்கை அல்ல, இறைவன்மீது வைக்கும் நம்பிக்கையே அவர்க்கு உண்மையான மகிழ்ச்சியையும் விண்ணகத்தில் நிலையான இடத்தையும் தரும் என்ற செய்தியைத் தருகின்றது. எனவே, நாம் அதைக் குறித்து சிந்தித்துப் பார்த்து நிறைவுசெய்வோம்.

 

பணத்தின் மீது பற்றுகொண்டிருந்த செல்வர்

 

          ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து, எவரும் கடவுளுக்கும் செல்வத்திற்கும் பணிவிடை செய்ய முடியாது’ (லூக் 16: 13) என்று போதித்தார். அவர் இவ்வாறு போதித்ததைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த பரிசேயக்கூட்டமோ அவரை ஏளனம் செய்தது. அதற்குக் காரணமும் இருந்தது. பரிசேயக்கூட்டம் மக்கள் பார்வைக்கு நல்லவர் போன்று இருந்து, பணத்தின்மீது அளவுகடந்த பற்றுக்கொண்டிருந்தது. அதனால்தான் இயேசு அவ்வாறு போதித்ததைக் கேட்டு அவரை ஏளனம் செய்தது. அப்பொழுதுதான் இயேசு பணத்தின்மீது பற்றுக்கொண்டு அழிவினைச் சந்தித்த செல்வர், ஆண்டவர்மீது பற்றுக்கொண்டு இறைவனின் திருவடிகளை அடைந்த ஏழை இலாசர் உவமையை அவர்கட்குச்  சொல்கின்றார்.

 

உவமையில் வருகின்ற செல்வரோ விலையுயர்ந்த செந்நிற ஆடை அணிந்து நாள்தோறும் விருந்துண்டு இன்புற்றிருந்தார். இந்த சொற்றொடரில் வருகின்ற ஒவ்வொரு சொல்லும் நம்முடைய கவனத்திற்கு உரியவை. செல்வர் விலையுயர்ந்த ஆடை அணிந்து, நாள்தோறும் விருந்துண்டு இன்புற்றிருந்தார் என்றால், அவர் எத்துணை சொகுசான வாழ்க்கை வாழ்ந்திருப்பார், வேறு வார்த்தைகளில் சொல்லவேண்டும் என்றால், எந்தளவுக்கு அவர் ஏழைகளைச் சுரண்டிக் கொழுத்திருப்பார் (எசா 3:15; ஆமோ 2:6, 4:1, 8: 4-6) என்பதை நாம் கற்பனை செய்துபார்த்துக் கொள்ளலாம்.

 

அடுத்ததாக, உவமையில் வருகின்ற அந்த செல்வர், யூபிலி ஆண்டில் (லேவி 25) நிலத்தின் உரிமையாளர்க்கு (ஒருவேளை இலாசர் நிலத்தின் உரிமையாளராக இருந்திருந்தால்!) அந்த நிலத்தை செல்வர் அபகரித்திருந்தால், அதை அவர் ஏழை இலாசருக்குத் திரும்பிக் கொடுத்திருக்கவேண்டும். ஒருவேளை ஏழை இலாசர் செல்வரிடம் கடன்படிருந்தால் (?) அவருடைய கடனை செல்வர் தள்ளுபடி செய்திருக்கவேண்டும். இதைவிட மிக முக்கியமான அம்சம், செல்வர் ஏழை இலாசர்க்குச் செய்யவேண்டிய உதவிகளை (நீமொ 14: 21. 19:17) செய்திருக்கவேண்டும். இவற்றில் அவர் எதையுமே ஏழை இலாசர்க்கு செய்யாமல், தன்னுடைய செல்வத்தின்மீது மட்டும் பற்று வைத்திருந்தார் என்பதைத்தான் உவமை நமக்கு எடுத்துச் சொல்கின்றது.

 

ஆண்டவர்மீது பற்றுக்கொண்டிருந்த ஏழை இலாசர்

 

          செல்வர் தான் வைத்திருந்த செல்வத்தின்மீது பற்று வைத்து வாழ்ந்ததால், அது அவருடைய கண்ணை மறைத்து, தன் வீட்டுக்கு முன்னம் இருந்த இலாசரைக் காணவிடாமல் செய்தபோது, இலாசரோ ‘ஆண்டவரே என் உதவி’ என்ற தன்னுடைய பெயர்க்கு ஏற்றாற்போல்போல் தன்னுடைய வறிய, நோய்வாய்ப்பட்ட நிலையிலும் ஆண்டவர்மீது பற்றுக்கொண்டு அல்லது நம்பிக்கை கொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். இலாசர் தன்னுடைய வறியநிலைக்காக தன்னைப் படைத்தவர்க்கு எதிராக எங்கேயும் முறையிட்டதாகக்கூட நாம் வாசிக்க முடியாது. அவர், ஆண்டவரே என் நம்பிக்கை, ஆண்டவரே என் அடைக்கலம் என்ற நம்பிக்கையோடு வாழ்ந்து வந்தார். அதனால் அவருக்கு என்ன கைம்மாறு கிடைத்தது?. தொடர்ந்து சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.

 

பணத்தின்மீது அல்ல, பரமன் பற்றுக்கொண்டவர்க்கே விண்ணகத்தில் இடம்

 

          மண்ணகத்தில் வாழ்ந்தபோது செல்வர் பணத்தின்மீது பற்றுவைத்து, சொகுசான வாழ்க்கை வாழ்ந்துவந்ததையும், இலாசரோ வறியநிலையிலும் ஆண்டவர்மீது பற்று வைத்து வாழ்ந்ததையும் பார்த்தோம். ஆனால், அவர்கள் இருவரும் இறந்தபிறகு இலாசர் ஆபிரகாமின் மடியிலும், செல்வர் பாதாளத்தில் வதைபடுவதையும் வாசிக்கின்றோம். இதற்குக் காரணம் ஒன்றே ஒன்றுதான். அது வேறொன்றுமில்லை. அதுதான் ஆண்டவர்மீது கொள்ளும் நம்பிக்கை. செல்வர் செல்வத்தின் மீது பற்று வைத்து சோதனை என்னும் கண்ணியில் சிக்கி அழிந்துபோனார் (1 திமொ 6: 9) ஆனால் இலாசர் ஆண்டவர்மீது பற்று வைத்து விண்ணகத்தில் பேரின்பத்தைக் கண்டார். இந்த இருவரில் நாம் யார்? செல்வரா? ஏழை இலாசரா? சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டிய ஒன்றாக இருக்கின்றது.

 

இன்றைக்குப் பலரும் செல்வத்தின்மீது பற்று வைத்து, அதுதரும் போலியான சுகத்தில் மடிந்துகொண்டிருக்கின்றார்கள். உண்மையில் ஒருவர் ஆண்டவர்மீது வைக்கும் நம்பிக்கைதான் அவர்க்கு எல்லாவிதமான நலனையும் ஆசியையும் தரும். ஆபிரகாம் தனக்கு வளமும் இருந்தும், ஆண்டவர்மீது நம்பிக்கை வைத்து வாழ்ந்து வந்தார (தொநூ 15: 6). அதனால் அவர் ஆண்டவர்க்கு உகந்தவர் ஆனார். நாமும் அவரைப் போன்று ஆண்டவர்மீது நம்பிக்கை வைத்து வாழ்ந்து, அவர் தரும் ஆசியைப் பெறுவோம்.

 

சிந்தனை

 

          ‘மாந்தர் உலகம் முழுவதையும் ஆதாயமாக்கிக் கொண்டாலும் தம் வாழ்வையே இழப்பாரெனில் அவர்க்குக் கிடைக்கும் பயன் என்ன?” (மத் 16: 26) என்று கேட்பார் இயேசு. ஆகையால், நாம் செல்வத்தின் மீது பற்று வைத்து வாழ்வைத் தொலைக்காமல், ஆண்டவர்மீது பற்று வைத்து வாழ்வைப் பெறுவோம். அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.

 

 


-         மறைத்திரு. மரிய அந்தோணிராஜ், பாளையங்கோட்டை மறைமாவட்டம்.