ஆகாய் 1: 1-6

“என் இல்லத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்புங்கள்”

நிகழ்வு

          ஒரு கிராமத்தில் மிகவும் பழைய கோயில் (ஆலயம்) ஒன்று இருந்தது. அந்தத் கோயிலின் சுவர்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் இடிந்து விழக்கூடிய நிலையில் இருந்தன; மேலே இருந்த கூரையோ மழை பெய்தால் ஒழுகக்கூடியதாக இருந்தது.

இதனால் அந்தக் கோயில் இருந்த கிராமத்திற்குப் பங்குத்தந்தையாக இருந்தவர, கோயிலைப் புதுப்பித்துக் கட்டலாம் என்று முடிவுசெய்தார். அதனால் அவர் ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமைத் திருப்பலியின்போது கோயிலின் நிலையைச் சொல்லி, “வருகின்ற வாரத்திலிருந்து கோயில் கட்டுமானப் பணிக்காக நிதி சேகரிக்க இருக்கின்றோம். அதன் தொடக்கமாக ஒவ்வொருவரும் அவரவர் வீட்டிலுள்ள ஏதாவது பயனுள்ள பொருளை இங்கு கொண்டுவாருங்கள். அதை நாம் ஏலத்திற்கு விட்டு, அதிலிருந்து கிடைக்கும் தொகையை வைத்து கோயில் கட்டுமானப் பணியைத் தொடங்குவோம்” என்றார். இறைமக்களும் அதற்குச் சரியென்று ஒப்புக்கொண்டார்கள்.

அடுத்தவாரம்  ஞாயிற்றுக்கிழமைத் திருப்பலிக்கு வந்தபோது ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொருவிதமான பொருளைக் கொண்டு வந்திருந்தார்கள். எல்லாப் பொருள்களும் ஏலத்திற்கு விடப்பட்டு, நிதி சேகரிக்கப்பட்டது. இப்படியிருக்கையில் அவ்வூரில் இருந்த சவப்பெட்டி செய்யும் ஒருவர் தான் செய்த சவப்பெட்டி ஒன்றை அங்கு கொண்டுவந்திருந்தார். அதை ஏலத்தில் எடுக்க யாரும் முன்வரவில்லை.

அப்பொழுது அந்தச் சவப்பெட்டியைக் கொண்டு வந்திருந்த மனிதர், “இதை யாரும் ஏலத்திற்கு எடுக்க முன்வராததால், பங்குத்தந்தைக்காக ஐயாயிரம் ரூபாய் கொடுத்து நானே ஏலம் எடுக்கிறேன்” என்றார். பங்குத்தந்தை இதைக் கேட்டு ஒருநிமிடம் உறைந்துபோனார். பின்னர் சுதாரித்துக்கொண்டு, “இந்தச் சவப்பெட்டியை மரியாயின் சேனைத் தலைவிக்காக  பத்தாயிரத்து நானே ஏலத்துக்கு எடுக்கிறேன்” என்றார். அவர், கோயில் உபதேசியாரைச் சொல்ல, அவர் இன்னொருவரைச் சொல்ல, இப்படியே ஒருவர் மாற்றி ஒருவர் சொல்லிக்கொண்டே சென்றார்கள். இதனால் ஏலத்தொகை கூடிக்கொண்டே போனது.

ஒருகட்டத்தில் அந்தக் கிராமத்தில் இருந்த பெரிய பணக்காரர் “இந்தச் சவப்பெட்டியை இதை ஏலத்திற்குக் கொண்டுவந்த சவப்பெட்டி செய்பவர்கு நானே ஒரு இலட்சத்திற்கு ஏலத்திற்கு எடுக்கிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு ஒரு இலட்ச ரூபாய்க்கான காசோலையை பங்குத்தந்தையிடம் கொடுத்தார். இதனால் பங்குத்தந்தை உட்பட அங்கிருந்த எல்லாரும் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள். சவப்பெட்டியை ஏலத்திற்குக் கொண்டுவந்தவரோ ‘தன்னால் ஒரு இலட்ச ரூபாய் கோயில் திருப்பணிக்காகக் கிடைத்திருகிறதே’ என்ற மகிழ்ச்சியில் இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு, தான் ஏலத்திற்குக் கொண்டுவந்திருந்த சவப்பெட்டியைக் கையோடு தூக்கிக்கொண்டு வீட்டிற்குப் போனார்.

கோயில் திருப்பணிக்காக நாம் எப்படி வேண்டுமானாலும் உதவலாம் என்ற செய்தியை எடுத்துச் சொல்லும் இந்த நிகழ்வு நமது சிந்தனைக்குரியது. முதல் வாசகத்தில் பாபிலோனியர்களால் தரைமட்டமாக்கப்பட்ட எருசலேம் திருக்கோயில் மீண்டுமாகக் கட்டி எழுப்பப்படுவதற்கான முயற்சிகள் நடைபெறுவதைக் குறித்து வாசிக்கின்றோம். இந்த இறைவார்த்தைப் பகுதியின் வழியாக இறைவன் நமக்குத் தரும் செய்தியைக் குறித்து இப்பொழுது நாம் சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.

இறைவனின் இல்லம் பாழடைந்து இருக்கையில் நாம் மாடமாளிகையில் குடியிருக்கலாமா?     

பாபிலோனிய அடிமைத்தனத்திற்குப் பிறகு நாடு திரும்பிய மக்கள், அதிலும் குறிப்பாக சாலமோன் அரசரால் கட்டி எழுப்பப்பட்ட பிரமாண்டமான திருக்கோயிலைப் பார்த்திருந்த வயதானவர்கள் ‘திருகோயில் இப்படி பாழடைந்து கிடக்கிறதே! அதனை விரைவில்  கட்டி எழுப்புவோம்’ என்று சொன்னபோது, வயதில் சிறியவர்கள் அதாவது பாபிலோனில் பிறந்தவர்கள் ‘ஆண்டவரது இல்லத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதற்குரிய காலம் இன்னும் வரவில்லை’ என்று பேசத் தொடங்கினார்கள். அப்பொழுதுதான் இறைவாக்கினர் ஆகாய், “இறைவனின் இல்லம் பாழடைந்து இருக்கையில் நாம் மாடமாளிகையில் குடியிருக்கலாமா?” என்ற வார்த்தைகளைச் சொல்லி, ‘வாருங்கள் ஆண்டவரின் இல்லத்தைக் கட்டி எழுப்புவோம்’ என்று மக்கட்கு அழைப்புத் தருகின்றார்.

இஸ்ரயேல் மக்கள், ‘ஆண்டவர் தங்களை பாபிலோனிய அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவித்து மீண்டு,ம் சொந்த நாட்டிற்குக் கூட்டிக்கொண்டு வந்திருக்கிறாரே... அவருடைய இல்லம் பாழடைந்து கிடக்கையில் அதை சரிசெய்வோமே’ என்று நினைக்கவில்லை. மாறாக, பிறரு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று இருந்தார்கள். இப்படிப்பட்ட சமயத்தில்தான் இறைவாக்கினர் ஆகாய் வழியாக அவர்கட்கு ஆண்டவர்க்கான இல்லம் கட்டி எழுப்பப்படுவதற்கான அழைப்புத் தரப்படுகின்றது.

ஆண்டவர்க்கு இல்லம் கட்டி எழுப்பிய மக்கள்

          இறைவாக்கினர் ஆகாயிடமிருந்து இப்படியோர் அழைப்பு வந்ததும் மக்கள் ஆண்டவர்க்கான இல்லம் கட்டி எழுப்பத் தொடங்குகின்றார்கள். மக்கள், ஆண்டவர்கான இல்லம் கட்டி எழுப்பப்பட வேண்டும் என்பதற்காகத் தன்னார்வக் காணிக்கைகளையும் பொன்னையும் வெள்ளியையும் இன்னபிற பொருள்களையும் தந்து உதவுகிறார்கள்.

இங்கு ஒரு முக்கியமான உண்மையை நாம் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும். இறைவன், தனக்கென்று ஓர் இல்லம் கட்டி எழுப்புவதை விடவும் (திப 7: 48-50) தன் மக்கள் தன்னுடைய விருப்பத்தின் படி நடப்பதைப் பெரிதும் விரும்புகிறவர். இயேசு தந்தையின் விருப்பத்தின் படி நடந்தார் (யோவா 8: 29) ஆனால், இஸ்ரயேல் மக்கள் இறைவனின் விருப்பத்தின் படியும் நடக்கவில்லை; அவர்க்கு உகந்தவற்றை நாடவில்லை என்பது வேதனையான ஒரு விசயமாக இருக்கின்றது. ஆகையால், நாம் ஆண்டவர்க்கு இல்லம் கட்டி எழுப்ப அதிக சிரத்தை எடுக்கும் அதே வேளையில், அவருடைய விருப்பத்தின்படி நடக்கவும் முயற்சி செய்வோம்.

சிந்தனை          

          ‘கொடைகளை வழங்கும்போதெல்லாம் முகமலர்ச்சியோடு கொடு’ (சீஞா 35: 8) என்கிறது இறைவார்த்தை. நாம் ஆண்டவருடைய திருப்பணிக்கு முகமலர்ச்சியோடு கொடுப்போம். அதைவிடவும் அவருடைய விருப்பத்தின் நடப்போம். அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.

-          மறைத்திரு. மரிய அந்தோணிராஜ், பாளையங்கோட்டை மறைமாவட்டம்.